Wspomnienia czesc 3

Czasami najlepszych przyjaciół poznaje się w biedzie....a czasami przez internet.

Od dawien dawna (czyt. czerwiec 2011) przesiadywałam na pewnym forum.

Tam poznałam garść wspaniałych ludzi.

Jedną z nich jest Karolina. Razem przeżywałyśmy ciążę. Rosnący brzuch, pierwsze kopniaki, pobyt w szpitalu, zagrozenie przed wczesnym porodem, celulit, rozstępy...

 Emocjonowałyśmy się TYM dniem.

A gdy wkońcu nadszedł ...gratulacji i wzruszenia nie było końca.

Lusia jest starsza od Diego o 9dni.

...i znów...razem.... wspólnie... ale na odległość kabli...wspieralysmy sie...

Problemy z karmieniem piersią, zielone kupki, pierwsze uśmiechy, nieprzespane noce, pierwsza skórka od chleba, pierwszy ekologiczny gryzak - surowa marchewka.

To ona "połączyła" Łucje i Diego, mnie i Karoline.

Od tego momentu zaczęłyśmy jeszcze więcej rozmawiać, śmiać się, opowiadać i przeżywać razem dorastanie naszych dzieci. Pierwszy "siad", turlanie, obroty, pierwsza zupka, pierwszy ząbek, parówa w ręce, raczkowanie, pierwszy krok.

Planowałyśmy spotkanie 5 miesięcy temu ale nie wyszło. Za mało czasu zbyt wiele załatwień.

Tym razem udało się.

Nie przeszkodził nam czas, nie przeszkodziła odległość.

350 km w jedną stronę. Wszystko to, aby się poznać osobiście i zobaczyc, dotknąć przytulić "synową" mą.

Dzieciaki na początku zachowywały się ostrożnie w stosunku do siebie.

Jednak bardzo szybko przełamali pierwsze lody i przeszli na "Ty" zabierając sobie z rąk zabawki, jedzienie, butlę z wodą.

Lusia to wymarzona "synowa"!

Grzeczna, poukładana, stylowa a w dodatku taka śliczna i słodka że by się chciało ją całować i przytulać aż tchu braknie. Dziecko marzenie.

Idealna dla włoskiego amanta. Niebieskooka blondyna!

Oj będzie on ją wspominał za lat kilka no może kilkanaście.

Oczywiście jeżeli plany matek ulegną zmianie....

 Rankiem do lasu z dziecmi ciotki sie wybraly! 

 Karolina z Pawlem ugoscili nas chlebem, szynka i pyszna salatka z serem feta (naprawde byla wysmienita). 

U Pani babci zupe szczwiowa, pierogi, kotlety i frytki takze do zoladka trafily.

 Ze strychu przytachali lozeczko. A wieczorem na tarasie kocem otulili.

Cale dwa dni goscili za co im bardzo dziekuje i mam nadzieje, ze ten pierwszy raz nie bedzie ostatnim!